تاثير BMI بر فعاليت افراد

افراد با BMI پايين اغلب كمتر فعال هستند، كمتر غذا مي خورند و متابوليسم بالاتري دارند. يك مطالعه جديد نشان مي‌دهد افرادي كه داراي شاخص توده بدني (BMI) پايين‌تري هستند، اغلب فعاليت كمتري دارند، اما تمايل دارند كمتر غذا بخورند و متابوليسم استراحت كمتري نسبت به افراد با BMI بالاتر دارند. BMI بالا معمولاً به عنوان معياري در مطالعات چاقي استفاده مي شود. با اين محققان همچنين دريافتند افرادي كه BMI كمتري دارند نسبت به افرادي كه BMI نرمال دارند غذاي كمتري مي خورند.

آيا BMI اندازه گيري خوبي است؟

BMI يك روش قديمي براي اندازه گيري سلامت كلي است. (BMI) در اواسط دهه 1800 توسعه يافت و از آن زمان با تغييرات بسيار كمي استفاده شده است. BMI به دلايل زيادي، چه مرد و چه زن، وضعيت سلامتي فرد را به طور دقيق نشان نمي دهد. بهتر است از فرم بدن همراه با BMI يا ساير تجزيه و تحليل هاي بيومتريك مانند اندازه گيري كار خون، قدرت و فشار خون استفاده شود. به دليل اين باورهاي غلط، فردي با BMI پايين ممكن است در واقع فعال نباشد يا سالم در نظر گرفته شود. همين امر براي افرادي كه BMI بالايي دارند نيز صادق است.

با اين حال، BMI تركيب بدن را در نظر نمي گيرد. به عنوان مثال، اگر فردي بسيار عضلاني است، ممكن است BMI بالاتري داشته باشد، اما اين ممكن است به اين معني نباشد كه در معرض خطر مشكلات سلامتي قرار دارد.

ساير معيارهاي قابل استفاده

برخي از كارشناسان مي گويند در حال حاضر راه هاي بهتري براي ارزيابي سلامت وجود دارد. حداكثر تحمل ورزش، اعداد قلبي، سطح گلوكز و توده بدون چربي در مقابل توده چربي ممكن است شاخص‌هاي بهتري نسبت به BMI باشند.

BMI فقط وزن و قد را در نظر مي گيرد – و آنها كل داستان را بيان نمي كنند. ما مي‌توانيم دو نفر با BMI يكسان داشته باشيم، اما يكي به مراتب سالم‌تر از ديگري است.

به جاي تكيه بر وزن يا BMI – كه نسبتي بين وزن و قد است – براي سلامتي، بهتر است به سبك زندگي نگاه كنيم تا بفهميم آيا فردي واقعاً سالم است يا خير. به عنوان مثال، اگر فردي چندين بار در هفته فعال باشد، رژيم غذايي غني از سبزيجات و پروتئين هاي بدون چربي داشته باشد، مشروب ننوشد و سيگار نكشد، احتمالاً بسيار سالم است، حتي اگر اضافه وزن داشته باشد.